Ten starożytny tekst, zawarty w eposie Mahabharata, rozgrywa się na tle wojny Kurukshetra, gdzie Arjuna, stojąc w obliczu walki z własnymi krewnymi i mentorami, jest przytłoczony zamieszaniem i moralnymi wątpliwościami. W poszukiwaniu jasności Arjuna zwraca się do Kryszny, który staje się jego rydwanem i duchowym przewodnikiem.
Bhagawad Gita przebija się swoją głębią i filozoficznym bogactwem. Od pierwszych wersów zanurza nas w odkrywaniu tajemnic wszechświata i ludzkiej natury. Poprzez poetycki i żywy język, tekst przykuwa uwagę czytelnika i przenosi go na wyższy poziom zrozumienia.
Nauki Gity przeplatają się z różnymi ścieżkami duchowymi, oferując wskazówki dla osób poszukujących samorealizacji. Od Karma Jogi, ścieżki bezinteresownego działania, do Jnana Jogi, ścieżki wiedzy, każda ścieżka jest przedstawiona dogłębnie i szczegółowo. Ścieżki te, splecione jak nici gobelinu, prowadzą do ostatecznej prawdy, która przekracza ludzkie ograniczenia.
Bhagawad Gita analizuje również fundamentalne pytania ludzkiej egzystencji: Jaki jest cel życia? Jaka jest prawdziwa natura bycia człowiekiem? Jak możemy znaleźć wewnętrzny spokój i duchowe spełnienie pośród życiowych perypetii? Na te ponadczasowe pytania odpowiada ponadczasowa mądrość.
Narracja Gity przepełniona jest żywymi obrazami i sugestywnymi metaforami. Gdy Kryszna objawia swoją boską formę i przemawia z autorytetem, słowa ożywają i rezonują głęboko w nas. Opisy kosmicznej natury i transcendentalnej istoty Kryszny prowadzą nas do kontemplacji wielkości wszechświata i zrozumienia wzajemnych powiązań wszystkich rzeczy.
Znaczenie Bhagawad Gity znajduje odzwierciedlenie w jej ciągłej aktualności i różnorodności interpretacji, które generowała na przestrzeni wieków. Jej przesłanie przekracza bariery kulturowe i religijne, oferując uniwersalne wskazówki dotyczące sensownego i harmonijnego życia.
Zgodnie z tradycją hinduską, autorem Bhagavad Gity jest mędrzec Vyasa, który jest również uznawany za kompilatora Mahabharaty. Wjasa jest legendarną postacią w mitologii hinduskiej i przypisuje mu się zadanie podzielenia i zorganizowania Wed, najstarszych świętych tekstów hinduizmu.
Uważa się, że Vyasa żył w starożytnych Indiach tysiące lat temu, chociaż dokładne daty jego życia są niepewne i dyskutowane. Uważa się go za risziego (mędrca) i przypisuje mu się autorstwo wielu świętych tekstów i eposów, w tym Bhagawad Gity.
Wjasa jest czczony jako postać o wielkiej mądrości i wiedzy duchowej. Mówi się, że posiadał głębokie zrozumienie tajemnic wszechświata i miał zdolność przekazywania wiedzy niezbędnej do duchowej ewolucji ludzkości.
Chociaż niewiele wiadomo o życiu osobistym Wjasy, jego spuścizna została przekazana poprzez przypisywane mu teksty. Jego wpływ wykracza poza Bhagawad Gitę, ponieważ jest on również uważany za autora lub przewodnika innych świętych i epickich tekstów, takich jak Mahabharata i Purany.
Postać Wjasy uosabia tradycję ustną i przekazywanie wiedzy z pokolenia na pokolenie w starożytnych Indiach. Jego wkład w Bhagawad Gitę oraz hinduską literaturę religijną i filozoficzną wywarł trwały wpływ na kulturę, duchowość i myśl indyjską i jest czczony do dziś.