ანდრია სალოსის ცხოვრება

No século IX, durante o reinado do emperador bizantino León o Grande, vivía en Constantinopla un home distinguido chamado Teognostos. Unha vez que os novos escravos foron levados a Theognostos. Entre eles había un neno, orixinalmente escita, "fillo dos xentís". O neno foi bautizado e chamábase Andrés. O neno resultou moral, obediente, intelixente. O amo amaba ao pequeno escravo coma a un neno, gardouno con el e encomendouno aos mestres para que estudasen as Escrituras. Andria estudaba ben, xaxaba, ía moitas veces ao templo e rezaba para afastar a súa pobreza e orfandade, a dor e a tristeza.