در قرن نهم، در زمان امپراتور بیزانس، لئو کبیر، مردی برجسته به نام تئوگنوستوس در قسطنطنیه زندگی می کرد. زمانی بردگان جدیدی به تئوگنوستوس آورده شدند. در میان آنها پسر کوچکی بود که اصالتاً سکایی بود، "پسر غیریهودیان". پسر غسل تعمید داده شد و نام آن اندرو بود. معلوم شد کودک اخلاقی، مطیع، باهوش است. ارباب غلام کوچک را مانند کودکی دوست داشت، او را نزد خود نگاه داشت و او را به معلمان سپرد تا کتاب مقدس را مطالعه کنند. آندریا خوب درس می خواند، روزه می گرفت، اغلب به معبد می رفت و فقر و یتیمی، درد و اندوه خود را از بین می برد.
تاریخ بهروزرسانی
۱ شهریور ۱۴۰۳